Mount Kyaiktiuyo oftewel de Gouden Rots is verreweg de belangrijkste plek voor pelgrims uit Myanmar, maar ook andere Boeddhistische landen. Deze plek is alleen bereikbaar in het droge seizoen (nov- april). Het laatste stuk van ca. 10 kilometer naar de top kun je alleen afleggen met trucks, die tussen 5 uur ‘s morgens en 6 uur ‘s avonds constant in rijen heen en weer rijden over de zeer steile weg naar de top. De truck vertrekt pas als alle plaatsen op de banken achterin helemaal vol zijn. Een ervaring om dit mee te maken, zittend tussen alle pelgrims. Toeristen zoals wij zijn hier verreweg in de minderheid. Ook al een hele goede reden om dit mee te willen maken.
We zijn ‘s middags om 3 uur omhoog gegaan en pas de volgende morgen om 10 uur naar beneden gegaan. We hebben overnacht in een van de weinige (veel te dure) hotels op 20 minuten lopen van de Gouden Rots. Een groot deel van de pelgrims slaapt in de openlucht. Zover ging onze solidariteit niet...
De Gouden Rots is bizar. Het is een enorme rotsblok die heel precair op de rand van de berg balanceert. Volgens de overlevering wordt de rots op zijn plek gehouden door een haar van Boeddha. Vandaar zijn status als belangrijke pelgrimsplek. De rots is helemaal met bladgoud bedekt. Dat aanbrengen van bladgoud gaat nog steeds door en is vaak onderdeel van de pelgrimstocht.
De sfeer rondom de Gouden Rots is magisch en mysterieus. Er wordt gezongen, er worden kaarsen en wierook gebrand, er wordt geofferd en gebeden. Zonsondergang, de avond en nacht en rondom dageraad zijn de tijden dat de sfeer echt mysterieus wordt.
Vandaar dat wij ervoor hebben gekozen te overnachten, zodat we die sfeer goed konden proeven. We hebben het wat dat betreft ontzettend getroffen.
‘S avonds een prachtige zonsondergang. Indrukwekkend om de zon langzaam te zien ondergaan, waarbij de gouden rots steeds van kleur verandert. Je komt ook ogen tekort om in je op te nemen wat er allemaal rondom je gebeurt.
‘S morgens ontwaakte de rots in de mist, die het geheel nog mysterieuzer maakt. We zijn vanmorgen om 5 uur opgestaan en om kwart voor 6 zijn we vanaf ons hotel naar de rots gelopen. Bij de wandeling naar boven loop je in de mist nog voor het ochtendgloren tussen een horde van pelgrims: sommigen gaan met ons naar boven, terwijl anderen, die hebben overnacht, alweer naar beneden gaan.
Boven zitten nog pelgrims die overnacht hebben, met dekens omgeslagen te ontbijten. Bij de Guoden Rots is het al druk met pelgrims. We hebben geen zonsopkomst meegemaakt, maar beter dan met die mist hadden we het niet kunnen treffen.
Op de weg terug naar het hotel voor het ontbijt kwamen we flink wat bedelmonniken tegen. Later bleek bij de afdaling met de truck, dat zij hiervoor te voet de berg op wandelen. Het klooster staat ergens lager langs de weg ....
De afdaling met de truck was nog spectaculairder dan de rit naaar boven op de steile weg. Langzaam minder mistig met prachtige uitzichten. Lastig te fotograferen vanuit de hobbelende truck.

Je zou het bijna vergeten, maar op weg van Yangon naar de Gouden Rots zijn we in Bago gestopt. We hebben daar de Kya Kha Wain Kyaung, een klooster met ca. 300 monniken, bezocht. Om 11 uur vindt hun lunch plaats. Het eten krijgen ze via bedelen. Daarvoor gaan ze in een lange rij door de gangen van het klooster met aan weerszijden mensen die hen eten (en geld) geven. Zo langzamerhand is dit zo’n druk bezochte toeristische attractie dat het wel op aapjes kijken gaat lijken. Na nog wat kleinere bezienswaardigheden en onze lunch gingen we dus op weg naar de Gouden Rots.
Vrijdagmiddag terug in Yangon en zaterdag vliegen we dan naar het noorden.